Onze
Entlebucher Sennenhonden zien zich als de trouwste kameraden van
gezinnen, zowel bij een opa en oma waar zowel de "oudjes" alsook de
kinderen en kleinkinderen van de hond genieten. Bij gezinnen met
zeer jonge kinderen. Bij weduwe en weduwnaren waar ze de beste
makker zijn en gezelschap in huis brengen. Deze gaan dan ook overal
mee naar toe en attenderen de oudere op bezoek. Bij jonge stellen,
bij overdrukke kinderen, waarop deze hond een bewezen positieve
uitwerking heeft, bij gehandicapten waar deze bv. leert dingen voor
de baas op te pakken als deze wat laat vallen.
Het is fantastisch om te zien hoe de hond zich aanpast aan de gezinssituatie. Dit bewijst zijn intelligentie. Honden bij de ouderen en bij hele kleine kinderen zijn over het algemeen wat rustiger. Daarentegen zijn de honden welke bij schoolkinderen wonen wat drukker en kennen van alles en nog wat. Het ene kunstje na het andere zoals bv. apporteren, iets dragen of halen, rollen, en allerlei andere dingen, welke hen niet aangeboren zijn, zijn ze aangeleerd. Honden welke veel ruimte hebben zijn over het algemeen waakzamer dan honden die in de stad wonen. Honden die overal mee naar toe gaan zullen veel minder wantrouwend jegens vreemden zijn dan de honden die veelal op het eigen erf verblijven. Dus onder invloed van waar de hond woont, met wie de hond woont, wat er mee gedaan wordt, wat er van hem verwacht wordt, hoe deze wordt opgevoed, ontwikkelt er zich een eigen individueel, aan het gezin en de baas aangepast, karakter.
Kortom de zeer opmerkzame entlebucher sennenhond, ze letten op alles, ze leveren bewijzen dat ze zeer intelligent zijn, ze zijn vrolijk en beweeglijk van aard, ze zijn aanhankelijk, ze passen zich makkelijk aan iedere situatie aan, heeft bewezen een uiterts prettig vriendelijk en zeer aanhankelijk gezinslid te zijn vol liefde en trouw welke er geen slinkse streken op nahoudt.
Oeroude
eigenschappen
Zijn vaardigheid in het opzoeken en melden van afgedwaald vee, het bewaken van voorwerpen, zijn enorme trouw, zijn vrolijke opgewekte, open en energieke karakter zonder enige achterdocht zijn belangrijke, oeroud vererfde eigenschappen.
In karakter eerder goedmoedig dan boosaardig, maar desondanks een onomkoopbare waker voor huis en haard.
Hij is leergierig en zijn training vraagt gewoonlijk weinig moeite. Wel verwacht hij een hele consequente opvoeding.
Populariteit
Aan al deze eigenschappen heeft hij het te danken dat hij ook nu nog, net als eeuwen geleden, zeer gewaardeerd wordt. Niet alleen bij boeren, maar ook bij andere hondenliefhebbers geniet hij populariteit.
Instinctief weten Entlebucher Sennenhonden al heel snel waar de grenzen van hun territorium liggen. Nadert een onbekende of iets onbekends, dan zullen ze dat door geblaf duidelijk maken. Vreemden worden afwachtend tot aan huis begeleid om te zien hoe de baas of de vrouw dan met de 'vreemde' omgaat. Bij nagenoeg alle Entlebucher Sennenhonden zien we ook een sterke neiging om voorwerpen of het bezit van hun baas te bewaken en waar nodig te verdedigen.
Opvoeden
Als in de oude berichten wordt vermeld dat de Entlebucher Sennenhond de 'katten en kippen met rust laat en niet jaagt', moet in moderne omstandigheden bedacht worden dat een boerenhond dergelijk ongewenst gedrag reeds als pup afleerde. Aangezien dergelijke 'leersituaties' in de stad ontbreken, moet de huidige eigenaar zijn jonge Entlebucher bijbrengen wat er van hem verwacht wordt.
Geen enkele hond voedt zichzelf op naar onze maatstaven; ook de intelligente Entlebucher niet.
Dat wil zeggen dat hij, als hij niet
opgevoed wordt, zelf zal gaan
uitproberen wat hij wel en niet
plezierig vindt. En dat zijn beslist
andere dingen dan die wij hem zouden
leren! Het is daarom goed met de
Entlebucherpup naar de puppytraining
te gaan. Ook de verdere gedrags- en
gehoorzaamstrainingen zijn
belangrijk. Hij leert bij een
zorgvuldige opvoeding en training
goed luisteren en netjes, zonder aan
de riem te trekken, mee te lopen.
Omdat hij van oorsprong een werkhond
is, vindt hij het heerlijk om samen
met de baas bezig te zijn. Het maakt
hem niet uit wat er gedaan wordt,
als het maar leuk en afwisselend is.
Onze Entlebucher Sennenhonden kunnen ook best enkele uren alleen zijn, alleen bepalen ze dan, ook al zijn ze correct opgevoed, hun eigen regels.
Kijk maar eens naar onderstaand filmpje.
Vervangend werk
De goed opgevoede Entlebucher Sennenhond is geschikt voor elke vorm van africhting en kan daarbij tot grote prestaties komen.
Kunt u dat uw hond bieden, dan zult u met uw Entlebucher Sennenhond tot prima resultaten komen en er veel plezier aan beleven.
Agility (behendigheid)
RASSTANDAARD
De standaard
Aan de hand van de raspunten worden op tentoonstellingen de keuringen verricht door officiële keurmeesters.
De Entlebucher Sennenhond is de kleinste van de vier Zwitserse Sennenhonden.
De andere drie zijn de Berner Sennenhond, de Appenzeller Sennenhond en de Grote Zwitserse Sennenhond. De Sennenhonden ("sennen" = boerderij of sennenhut) ontwikkelden zich in Zwitserland waar zij gebruikt werden voor allerlei arbeid op het land.
De Entlebucher Sennenhond komt oorspronkelijk uit het Entlebuch, een dal in de kantons Luzern en Bern. In het in 1853 gepubliceerde boek Das Thierleven der Alpenwelt maakte Friedricht von Tschudi melding van het bestaan van deze honden als veedrijvers. Hij noemde ze 'Trybhund' en beschreef ze als 'luid blaffend, kortharig, middelgroot en veelkleuring'. Verder vermelde hij dat er een aantal slagen van deze honden bestond, en dat ze zowel voor het drijven van de kudden als voor de bewaking gebruikt werden. De eerste beschrijving ervan onder de naam “Entlibucherhund” stamt uit 1889. Maar nog gedurende geruime tijd daarna wordt er eigenlijk geen onderscheid gemaakt tussen een Appenzeller en een Entlebucher.
In 1889 noemde E. Bauwer in het 'Schweizerische Zentralblatt fur Jagd- und Hundeliebhaber'de Entlebucher Sennenhond. Hij schreef het volgende: 'De Entlebucher is het meest in trek bij herders en handelaren in kleinvee. Hij heeft een uitgesproken levendig temperament, is onvermoeibaar en zijn nootbruinen ogen letten voortdurend op zijn baas.'
Het slag dat later officieel Entlebucher Sennenhond werd genoemd, was eerst alleen te vinden in het Schärligbachtal en kreeg daarom de naam 'Schärlig'. De verschillende slagen van de Sennenhonden waren veehoeders en veedrijvers. Het waren echte werkhonden: ijverig, intelligent, levendig en ook waaks. Voor het drijven van het vee hadden deze honden een heel speciale techniek, het zogenaamde 'stechen'. Vee dat niet meeliep, werd door een goede veedrijver even snel met de snijtanden in een koot gebeten. Dat gebeurde uiteraard op zo'n manier, dat er geen verwonding ontstond. Deze veedrijvers blaften veel, een eigenschap waarop ze in de fokkerij werden geselecteerd, Van een geluidloos opdoemende hond zou het vee te veel schrikken.
In de 19e eeuw en het befin van de 20e eeuw bestond in heel Europa grote belangstelling voor het fokken van rashonden. Er werden nieuwe rassen gefokt op basis van kruisingen tussen verschillende bestaande rassen of kruisingen. In Zwitserland begon men zich eveneens vanuit een kynologisch standpunt voor honden te interesseren. De Zwitserse kynoloog Max Siber maakte al in de 19e eeuw een studie van de Sennenhonden. Na zijn dood zette professor Heim zich in voor deze rassen, terwijl voor de latere Entlebucher Sennenhond Franze Schertenleib belangrijk was. Omdat het slag van de Entlebucher Sennenhond bijna uitgestorven was, ging hij op zoek naar goede honden, waarmee hij kon fokken.
In 1912 vond hij in het Emmental een paar typische exemplaren, en al voor de Eerste Wereldoorlog bracht hij drie reuen en twee teven uit op een tentoonstelling in Bern.
Na de oorlog waren de Entlebuchers zo goed als verdwenen. Daarom plaatste de dierenarts R. Kobler uit Sankt Gallen in 1924 een advertentie, in de hoop op die manier een exemplaar te vinden. Hij wilde een ëchte met een stompstaart'. Er werden allerlei bastaardhonden aangeboden, maar geen "Schärlig". Twee jaar later kreeg Kobler een teef van Schertenleib. Deze teef, Babeli (v.d. Rothöhe) genaamd, werd gedekt door een van de laatste typische reuen en wierp vijf puppy's. Dat nest vormde het begin van de Entlebucher Sennenhond.
In 1913 werden op de hondententoonstelling in Langenthal 4 exemplaren van deze kleine drijfhond met korte staart aan Prof. Heim, de grote beschermer van de Zwitserse Sennenhondenrassen, voorgesteld.
Op basis van keurverslagen worden zij als vierde Sennenhondenras in het Schweizerisches Hundestammbuch (SHSB) ingeschreven.
De eerste standaard werd echter pas in 1927 opgesteld.
Tegenwoordig neemt het ras weer toe in populariteit.
Deze attractieve
driekleurige hond heeft zijn
liefhebbers gevonden.
Gebruik:
·
Nu vooral als
gezinshond. Algemeen beeld:
·
Net middelgrote,
compact gebouwde hond,
iets langer dan hoog.
Driekleurig zoals alle Sennenhonden. Opgewekte, schrandere en vriendelijke gelaatsuitdrukking.
Gedrag en karakter:
Levendig,
temperamentvol,
zelfverzekerd en
onbevreesd;
tegenover bekenden
goedmoedig en
aanhankelijk,
tegenover vreemden
iets wantrouwend.
Onomkoopbare waker,
opgewekt en
leergierig.
Activiteit:
·
De Entlebucher
Sennenhond heeft
redelijk veel
beweging nodig.
Verschijning:
Algemeen: De
Entlebucher
Sennenhond is een
middelgrote hond,
rechthoekig gebouwd.
De romp is veel plomper -
tonvormiger - dan
die van de
Appenzeller
Sennenhond. Het
lichaam is vrij lang
met diepe en brede
borst en een rechte
en sterke rug. Benen
zijn tamelijk kort
en sterk. Korte en
gedrongen hals.
·
Kleur: Zwart met
rode aftekening aan
de wangen, boven de
ogen en aan de vier
benen. Witte bles,
voeten en staartpunt
en wit borstkruis
zijn gewenst. Deze
aftekening is
kenmerkend voor alle
sennenhonden.
·
Hoofd en schedel:
Het hoofd heeft een
vlakke schedel met
een onbeduidende
stop. De voorsnuit
is droog en
krachtig. De ogen
zijn tamelijk klein
en bruin van kleur
met levendige
uitdrukking. Oren
zijn hangend met
onder een ronding.
Schaargebit. Het
hoofd oogt van voren
of van boven af
gezien minder
driehoekig dan dat
van de Appenzeller
Sennenhond.
·
·
Staart:
Aangeboren
kort,
lang,
of
halfkort.
Er wordt gestreefd naar een zwevende of hangende staart (geldig sinds de inwerkingtreding van het coupeerverbod), of aangeboren korte stompe staart. Natuurlijke en stompe staart zijn gelijkwaardig.
·
Voeten: Kort, gesloten en rond.
·
Beharing: Kort,
hard, dicht en
glanzend.
Aard van het haar: Stokhaar.
Dekhaar kort, stevig aanliggend, hard en glanzend. Dichte onderwol.
Kleur van het haar en aftekening: Typische driekleur. Zwart - Wit - Tan
De hoofdkleur is zwart met zo symmetrisch mogelijke geel- tot roestbruinen en witte aftekeningen.
De geel- tot roestbruine aftekeningen bevinden zich boven de ogen, aan de bakken, aan de snuit en de keel, aan de zijkanten
van de borst en de vier poten.
Bij deze laatste ligt het geel- tot roestbruin tussen het zwart en het wit.
Witte aftekeningen; Goed zichtbare smalle witte bles die van de bovenschedel zonder onderbreking doorloopt over de neusrug en die de snuit geheel of
gedeeltelijk kan
omvatten. Wit vanaf
de kin over de keel,
zonder onderbreking
tot aan de borst.
Wit aan alle vier de poten.
Schofthoogte:
Reu: 44-50 cm,
getolereerd tot
52 cm. Teef: 42-48 cm, getolereerd tot 48 cm.
·
Belangrijke
verhoudingen: Schofthoogte : Romplengte = 8 : 10
Snuitlengte : Hersenschedellengte = 9 : 10
Aard:
Rustig Schrander Vriendelijk
Betrouwbaar
Waakzaam
Leergierig
Beweeglijk Gereserveerd
tegenover vreemden
Zeer gericht op
eigen gezin
Een uiterst prettig
gezinslid
Zeer aanhankelijk
aan de baas
STAMBOMEN
Stambomen die door de Raad van Beheer afgegeven worden geven het bewijs van raszuivere afstamming, waarmee bedoeld wordt dat de betreffend hond al een aantal generaties raszuiver gefokt is.
Heeft u nog vragen?
Dan kunt u altijd contact met ons opnemen.
Bergeijksedijk 2
5556 XJ Valkenswaard
tel. 040-2068572
